Podczas naszych rozgrywek, każdy gracz musiał wytłumaczyć dlaczego obstawił akurat ten, a nie inny obraz. Słuchanie tych opowieści było dla mnie najlepszym fragmentem gry. Zawsze się wtedy uśmiałem. Dopiero na koniec tury bajarz przyznawał się, która karta należy do niego.

Jak widzisz podczas wymyślania skojarzenia trzeba się trochę wysilić. Mylące i wieloznaczne ilustracje sprawiają, że pozostałe osoby mogą nam pokrzyżować szyki. Najlepiej jak hasło nie jest zbyt trudne, ani zbyt proste. Mocno abstrakcyjne skojarzenia sprawią, że nikt nie wybierze twojej karty. Zbyt proste ułatwią zadanie innym graczom. Dixit polega na tym, aby sprytnie wymyślać hasła do zagrywanych kart. Do tego dobrze jest „czytać” intencje pozostałych graczy. Po kilku partiach nabierzesz w tym wprawy. Chociaż jest to jednocześnie zastrzeżenie do Dixita. Grając dłużej w tej samej grupie zaczynasz uczyć się stylu innych osób, a hasła zaczynają się powtarzać. To moment, w którym najlepiej jest pomyśleć o zmianie ekipy do gry lub zakupie dodatków. Wyszło ich bardzo dużo, jest z czego wybierać. Niestety są stosunkowo drogie i zawierają wyłącznie nowe zestawy kart, bez zmiany mechaniki.